Veoma topli novembrski dani i dobro raspoloženje bili su dovoljan razlog da u nedelju, 4. novembra 2018. godine, Društvo srpsko-indonežanskog prijateljstva NUSANTARA organizuje izlet za članove, prijatelje, diplomate i službenike Ambasade Republike Indonezije do zapadnobačkog okruga: Sombora, Deronja i Odžaka.
Zahvaljujući gradonačelnici Sombora Dušanki Golubović, vrata gradske uprave – zgrade županije, bila su širom otvorena, te su članovi NUSANTARE, u pratnji lokalnog turističkog vodiča Mileta Vojnovića, imali priliku da čuju istorijat Sombora i priču o njegovim kulturno-istorijskim znamenitostima, ali i o bogatstvu njegovog građanskog suživota. Vodič je predstavio i crtež „Sombor viđen očima ptice“, arhitekte Branislava Jovina, koji je više od godinu dana intenzivnog rada stvarao svoje umetničko-remek delo. Delo predstavlja sintezu urbanizma, inženjerstva i umetnosti. Nacrtao je 15.000 objekata grada Sombora. Crtež je postavljen u zgradi Županije, a na crtežu se vidi bogatstvo somborskog zelenila – Sombor je najzeleniji grad u Srbiji, i jedan od najzelenijih na širem prostoru centralne i jugoistočne Evrope.
Ono što svakako čini ovu gradsku kuću posebnom, u odnosnu na ostale zvanične gradske kuće, svakako je nadaleko čuvena slika „Bitka kod Sente“ Ferenca Ajzenhuta, koja je najveća umetnička slika, ulje na platnu iz jednog dela u Srbiji. Ovo je bila prilika da se gosti podsete i svih znamenitih ličnosti koje su ostavile trajan pečat na istoriju i kulturni razvoj grada, kao što su Laza Kostić, Milan Konjović i drugi, kao i da je Sombor odškolovao i dao i dva patrijarha Srpske pravoslane crkve.
Gosti grada Sombora zatim se se prošetali centralnim gradskim ulicama i trgovima, i uživali u čistom, i suncem okupanom, Somboru...
Ljubaznim domaćinima iz galerije „Milan Konjović“, a pre svega direktorki Mileni Rackov Kovačić, članovi NUSANTARE duguju neizmernu zahvalnost, pre svega, što dobrodošlica i širok osmeh nisu izostali, a kustos se istinski potrudio da se Indonežani i članovi Društva informišu o Konjovićevom delu i uvere u njegovu ljubav koju je, kroz svoje slikarstvo, pokazao prema zavičaju – ravnici i koloritu Vojvodine.
Bogatstvo istorije, arheologije, etnologije i mnogih drugih sadržaja, predstavljeno je u Gradskom muzeju Sombora, ustanovi kulture, koja obavlja delatnost muzejske zaštite za područja opština Apatin, Odžaci, Kula i grada Sombora. Kroz bogatu zbirku, goste je provela Nevena Živadinović Kusanović, koja je prikazala raznolikost života Somboraca.
NUSANTARA je ovom prilikom obišla i poljoprivredno gazdinstvo porodice Sofije i Branislava Savića, u ataru sela Deronje, u kojem vekovima skladno žive Srbi i Romi. Porodica Savić gaji različite kulure, ali na imanju od 6 jutara prevashodno gaje kajsije, breskve i vinograd starih sorti. Međutim, ono po čemu se ovo imanje izdvaja, ne samo u Deronjama, već i šire, jesu dve vetrenjače, koje je Branislav Savić sam konstruisao, i koje imanje snadbevaju vodom. Uz degustaciju rakija od breskvi, kajsija i komovice, gosti su imali priliku da čuju koje su sve prednosti alternativnih vidova energije i načina njihove primene.
U Deronjama, članovi i prijatelji NUSANTARE obišli su galeriju likovne kolonije „Rafailo Momčilović“, u kojoj ih je Zora Doroslovac, direktorka Osnovne škole „Vuk Karadžić“, upoznala sa aktivnostima likovne kolonije i kulturnim sadržajem Deronja. Imajući u vidu da je Društvo srpsko-indonežanskog prijateljstva NUSANTARA došlo do saznanja da je biblioteka osnovne škole u obnavljanju bibliotečkog fonda, svaki putnik naše grupe poneo je od kuće po nekoliko knjiga, te je NUSANTARA donirala više od 150 knjiga za obnovljenu školsku biblioteku i ta donacija je uručena upravo u galeriji likovne kolonije „Rafailo Momčilović“. Direktorka Doroslovac nije krila zadovoljstvo i zahvalnost, budući da je NUSANTARA ovo priredila kao izneneđenje.
Putovanje se nastavilo ručkom u restoranu „Lazar“ u Odžacima, na čijim ulaznim vratima stoji natpis „Kod nas se pre svega dobro jede“. Iako smo bili gladni, i na trpezi imali i riblji paprikaš, pileće meso i roštilj, iako je tišina nadvladala sale restorana, članovi i gosti nisu samo zbog ručka došli u ovaj nadaleko poznati restoran. Pravi merak je bio kada je počeo da pada mrak, a u sale restorana je ušetala prava „banda“, tamburaški orkestar Stevice Jovanovića iz Deronja. Nije bilo lako do ove „bande“ doći, te je zato i ovaj izlet nekoliko puta odlagan. Retko sviraju u svom zavičaju, lakše ih je naći u Zagrebu ili Novom Sadu. Jovanović i njegovi muzičari su sinovi i unuci romskih muzičara iz antologijskih filmova jugoslovenske kinematografije „Skupljači perja“ i „Biće skoro propast sveta“, koje je proslavio Saša Petrović. Majstorskim izvođenjem pesama, sa gotovo svih prostora bivše Jugoslavije, podsetili su nas na tren na bogatstvo različitosti zemlje u kojoj smo donedavno živeli, ali i prisetili na indonežanski moto "Bineka tungal ika" (jedinstvo različitosti). U veseloj atmosferi, članovi Društva i prijatelji iz ambasade Indonezije igrali su i srpsko kolo, a atrakcija tamburaškog nastupa bilo je sviranje na jednoj žici deronjske „bande“ Stevice Jovanovića, kao i sviranje Stevičinog sina Milana na tamburici staklenom čašom umesto gudala.
Pre odlaska iz Odžaka, posetili smo i galeriju na otvorenom poznatog odžačkog slikara Nenada Vujnovića Nješa, koji je otvorio vrata svog mikrokosmosa i pokazao radove svoje umetničke produkcije. Pošto je poznato da slike traže publiku, i slikar Vujnović je bio prezadovoljan što je, po prvi put, odjednom, u njegovom dvorištu više od šezdeset gostiju uživalo u njegovim slikama, od kojih su neke izrađene u posebnoj 3D tehnici.
Tekst: Marko Jelić
Foto: Oliver Dimić
A member of Alco Group
